انتخاب یک سرور مجازی
صرف‌نظر از اين‌كه قصد داشته‌باشيد سخت‌افزارهاي قديمي را به يك سرور جديد منتقل کنيد يا بخواهيد سيستم‌عامل جديدي را راه‌اندازي كرده يا حتي درآمد حاصل از سرمايه‌گذاري خود را افزايش دهيد، مجازی سازی براي شرکت‌هاي كوچك مزاياي متعددي را به‌دنبال دارد و در اين رابطه محصولات بسياري دردسترس قرار دارد. بازار مجازي‌سازي توسط سه فروشنده اصلي كنترل مي‌شود. رتبه اول اين بازار متعلق به VMWare است كه مجموعه‌اي از محصولات متنوع شامل VMWare Server را عرضه مي‌كند. رتبه دوم، در اختيار شركت مايكروسافت و فناوري Virtual Server 2005 R2 قرار دارد. شركت Critix نيز كه به‌تازگي مالكيت فناوري Xenserver را (كه در حقيقت يك نسخه تجاري از فناوري مجازي‌سازي كدباز Xen است) به دست آورده، در رتبه سوم قرار دارد. تمام اين فناوري‌ها به‌منظور استفاده در شركت‌هاي كوچك توليد و عرضه شده‌اند و امكان دريافت رايگان آن‌ها از اينترنت وجود دارد. در اين مقاله، فناوري‌هاي مذكور را مورد بررسي و آزمون قرار داده‌ايم.
Virtual Server 2005 R2 SP1
تا هنگام عرضه پلتفرم HyperV توسط مايكروسافت، فناوريVirtual Server 2005 R2 پلتفرم اصلي اين شركت براي مجازی سازی محسوب مي‌شد. اين فناوري در هر دو نوع پردازنده 32 بيتي و 64 بيتي قابل اجرا بوده و آخرين نگارش آن موسوم به SP1 از فناوري‌هاي Intel-VT و AMD-V پشتيباني مي‌كند؛ در حالي كه داشتن فناوري‌هاي مذكور پيش‌نياز نيست. سيستم‌عامل ويندوز بايد روي يك سرور ميزبان نصب شود و بهترين گزينه براي اين كار ويندوز سرور 2003 است. در صورت نصب روي يك سيستم 64 بيتي محدوديت تعداد ماشين‌هاي مجازي از 64 به512 عدد به ازاي هر سرور افزايش مي‌يابد. اين در حالي است كه حافظه اختصاصي هريك از ماشين‌هاي مجازي نيز از 3,64 گيگابايت به 256 گيگابايت مي‌رسد. توجه به اين نكته ضروري است كه صرف‌نظر از پردازنده سيستم ميزبان، ماشين‌هاي مجازي مهمان را فقط مي‌توانيد به‌صورت 32 بيتي اجرا كنيد و براي هرماشين مجازي فقط امكان استفاده از يك پردازنده مجازي وجود دارد.
راه‌اندازي چنين سيستمي بسيار ساده است. كافي است از اجراي IIS توسط سيستم‌عامل ميزبان مطمئن شده و نرم‌افزار را با استفاده از برنامه مربوط نصب كنيد. پس از اين كار توسط يك مرورگر و با استفاده از يك مؤلفه ActiveX كه به‌منظور كنترل راه‌دور ايجاد شده است، مي‌توانيد ماشين‌هاي مجازي را ايجاد و مديريت كنيد. در صورت مديريت مجوزهاي كاربران با استفاده از Active Directory و بهره‌گيري از ابزار System Center Virtual Machine Manager براي مديريت همزمان چندين سرور، امكان فعال‌سازي سيستم كدگذاري SSL نيز وجود دارد. ماشين‌هاي مجازي مهمان مي‌تواند سيستم‌عامل‌هاي ويندوز يا لينوکس باشند كه به‌منظور بهبود كارايي و سرعت از بسته‌هاي‌نرم‌افزاري Virtual Machine Addition استفاده‌مي‌كنند. با وجود اين، از سيستم‌عامل ويستا فقط براي مقاصد غيرتوليدي پشتيباني مي‌شود و تعداد پلتفرم‌هاي لينوکس كه به‌صورت رسمي پشتيباني مي‌شوند، محدود است. در آزمون انجام‌شده دريافتيم مديريت‌نرم‌افزار مايكروسافت بسيار ساده‌است. ماشين‌هاي مجازي را مي‌توان از ابتداي كار به‌وجود آورد، آن‌ها را كپي و جابه‌جا كرد و به‌منظور جابه‌جايي سرورهاي فيزيكي موجود، ابزارهاي جداگانه‌اي شامل برنامه‌ها و تنظيمات مربوطه در دسترس است. قابليت بهينه‌سازي سيستم به‌واسطه توزيع كار بين ماشين‌هاي مجازي يا تخصيص درصد ثابتي از توان پردازشي به هريك از آن‌ها ويژگي جالب توجهي است. يكي ديگر از ويژگي‌هاي مفيد اين نرم‌افزار امكان نصب و دسترسي به هاردديسك‌هاي مجازي به‌صورت Offline است. با استفاده از اين ويژگي نيازي به راه‌اندازي ماشين مجازي مربوط نيست. در نگارش SP1 از ابزار Volume Shadow Copy Service نيز پشتيباني شده و به‌اين ترتيب امكان تهيه نسخه‌پشتيبان از ماشين‌هاي مجازي فعال فراهم شده است. با وجود اين، برخلاف نرم‌افزار Xenserver Enterprise راهكاري براي انتقال فعال ماشين‌هاي مجازي وجود ندارد.
VMWare Server 2.0
يكي از مزاياي اصلي VMWare Server اين است كه امكان ميزباني توسط هر دو نوع سرور ويندوز و لينوکس را دارد. هر نوع سرور ممكن است داراي پردازنده 32 يا 64 بيتي باشد. به‌علاوه، با وجود اين‌كه استفاده از فناوري‌هاي مجازي‌سازي Intel-VT و AMD-V تا هنگامي كه نخواهيد از سيستم‌عامل‌هاي مهمان 64 بيتي پشتيباني كنيد، ضروري نيستند، هردو فناوري مذكور پشتيباني شده‌اند. نرم‌افزار مورد بررسي در اين مقاله نسخه آزمايشي VMWare Server 2.0 است كه در اواسط سال 2008 عرضه شد. با وجود اين، براي انجام فرآيند توليد پيشنهاد مي‌كنيم از نسخه 1.0 اين نرم‌افزار كه پايداري بسيار بيشتري دارد، استفاده كنيد. تمام نسخه‌هاي بعد از ويندوز 2000 با پشتيباني از Windows Server 2008 مي‌توانند نرم‌افزار VMWare Server را ميزباني كنند. در مقابل، پشتيباني وسيعي ازميزبانان لينوكس شامل 5.1 RHEL (سرنام Red Hat Enterprise Linux) و آخرين نگارش Novell SUSE و Ubuntu به عمل آمده‌است. به همين ترتيب، فهرستي از سيستم‌عامل‌هاي مهمان شامل سولاريس شرکت سان و مجموعه‌اي از نسخه‌هاي مختلف ويندوز و لينوكس همراه نسخه‌هايVista Business ،Windows Server 2008، ش Vista Ultimate و RHEL5 وجود دارد.
ساير بهبودهاي آخرين نسخه شامل قابليت پيكربندي ماشين‌هاي مجازي با استفاده از هشتاد گيگابايت رم (در نگارش VMWare Server 1.0 رم به 3,6 گيگابايت محدود است) و ده مبدل مجازي شبكه است. در هر دو نگارش قابليت SMP دوطرفه در دسترس بوده و در Server 2.0 به ازاي هر نسخه مي‌توانيد تا 64 ماشين مجازي را با قابليت پشتيباني از دستگاه‌هاي پرسرعت USB 2 راه‌اندازي كنيد. به‌علاوه، براي تبديل سرورهاي فيزيكي به ماشين‌هاي مجازي ابزارهاي موردنياز نيز در اختيار بوده و ابزارهاي پيش‌ساخته متعددي در قالب VMWare وجود دارند. نصب سيستم بسيار ساده است، اما در نحوه مديريت اين محصول تغييرات عمده‌اي به چشم مي‌خورد. در Server 1.0 براي ساخت، مديريت و اجراي ماشين‌هاي مجازي از يك كنسول ويندوز و يك رابط انتخابي وب استفاده مي‌شود. در VMWare Server 2.0 اين رويكرد با يك كنسول مبتني بر مرورگر جايگزين شده‌است. با استفاده از اين كنسول دسترسي به ترمينال‌ها ساده شده، اما از ديدگاه ما كار با آن به سادگي رابط گرافيكي قديمي نيست. به علاوه، در نگارش آزمايشي به چندين اشكال برخورديم كه بايد در نسخه نهايي نرم‌افزار اصلاح شوند.
Xenserver v4
تفاوت Xenserver با دو محصول ديگر در اين است كه نرم‌افزار اخير از نوع هايپروايزر( Hypervisor) است. به‌اين معني كه براي شروع كار با Xenserver به سيستم‌عامل ميزبان نيازي نداريد. كافي است CD موردنياز براي نصب را درون درايو يك كامپيوتر قرار داده و با استفاده از آن سيستم را راه‌اندازي كنيد. سپس مي‌توانيد تمام نرم‌افزارهاي موردنياز را براي ميزباني ماشين‌هاي مجازي لينوكس و ويندوز بارگذاري كنيد. هايپروايزر نرم‌افزار Xenserver از نوع 64 بيتي است، بنابراين با وجود اين كه ماشين‌هاي مجازي مي‌توانند به هر دو صورت 32 بيتي يا 64 بيتي اجرا شوند، نيازمند حداقل يك پردازنده64 بيتي هستيد. براي اجراي سيستم‌عامل‌هاي مهمان ويندوز نيازمند پردازنده‌هاي Intel-VT و AMD-V با قابليت پشتيباني از Windows Server 2000 SP4، XP و Server 2003 و همچنين اغلب نسخه‌هاي اصلي لينوكس به صورت استاندارد هستيد. در نسخه آزمايشي 4,1 كه مورد آزمون قرار گرفت، ويندوز ويستا (فقط در حالت 32 بيتي) در دسترس قرار داشته، به‌علاوه مقياس‌پذيري و كارايي اين نگارش كه انتظار مي‌رود در اواسط سال جاري عرضه شود، افزايش يافته است.
سه نسخه از اين نرم‌افزار عرضه خواهد شد كه شروع آن با يك نسخه Express رايگان است. اين نگارش براي شركت‌هاي كوچك كارايي دارد، اما فقط به دو پردازنده فيزيكي و چهار گيگابايت حافظه محدود شده و فقط چهار مهمان فعال را پشتيباني مي‌كند. بنابراين براي ارائه خدمات به ساير مشتريان بايد از ساير نسخه‌ها استفاده شود. با به‌روزرساني سيستم به نسخه‌هاي Enterprise يا Standard هيچ محدوديتي براي تعداد پردازنده وجود ندارد؛ به علاوه هر سرور مي‌تواند تا 128 گيگابايت و هر ماشين مجازي تا 32 گيگابايت رم را مورد استفاده قرار دهد. نسخه Enterprise مي‌تواند از ابزارهاي ذخيره‌سازي مشترك iSCSI يا NAS نيز بهره‌گرفته و شامل ابزاري موسوم به Xenmotion است كه امكان جابه‌جايي ماشين‌هاي مجازي فعال بين سرورها را فراهم مي‌كند. با وجود اين، هزينه استفاده از نسخه‌هاي مذكور كم‌نيست. به‌عنوان مثال، امتياز سالانه نسخه Standard همراه پشتيباني، از ششصد دلار آغاز مي‌شود.
براي مديريت راه‌دور Xenserver از يك برنامه Xencenter مبتني بر ويندوز استفاده مي‌شود. برنامه مذكور قابليت مديريت همزمان چندين سرور و ادغام سرورهاي جديد را فراهم مي‌كند. با وجود اين كه كنسول توكار Xencenter كارايي خوبي دارد، ما ترجيح مي‌دهيم براي دسترسي به سيستم‌عامل‌هاي مهمان ويندوز از Remote Desktop استفاده كنيم.از طرفي ساخت ماشين‌هاي مجازي جديد با استفاده از قالب‌هاي آماده، سريع و آسان بوده و مي‌توانيد قالب‌هاي دلخواه خود را پيكربندي كنيد. تعداد زيادي از گزينه‌هاي شبكه و ماشين‌هاي مجازي وجود دارند كه مي‌توان از آن‌ها كپي يا نسخه پشتيبان تهيه‌كرد. به علاوه، براي ميزبان‌هاي لينوكس يك ابزار تبديل ماشين‌هاي فيزيكي به مجازي در اختيار قرار گرفته است. شركت دل نيز به تازگي Xenserver را به عنوان يكي از برنامه‌هاي استاندارد در سرورهاي Poweredge تعبيه كرده است. يكي ديگر از قابليت‌هاي مفيد اين نرم‌افزار سازگاري با قالب Microsoft VHD است.
انتخاب نهايي
انتخاب بين پلتفرم‌هاي مجازی سازی موجود در اين گروه آزمون بسيار مشکلي است. تمام اين فناوري‌ها قابليت‌هاي متعددي داشته و به سادگي براي شرکت‌هاي كوچك راه‌اندازي مي‌شوند، اما بين آن‌ها محدوديت‌ها و تفاوت‌هاي مهمي وجود دارد.براي مثال Virtual Server 2005 R2 SP1 محصول شركت مايكروسافت نيازمند يك ميزبان با مجوز كامل دسترسي است و فقط مي‌تواند سيستم‌عامل‌هاي مهمان 32 بيتي را اجرا كند. در مقابل، سيستم‌عامل مهمان ممكن است ويندوز يا لينوكس باشد و از رابط مديريت مرورگرمحور زيبايي بهره‌مند است. به‌علاوه، امكان راه‌اندازي مجزاي چندين هاردديسک وجود داشته و مي‌توان ماشين‌هاي مجازي را به يك پلتفرم Hyper-V جديد منتقل كرد. اگر يك سرور ويندوز ذخيره در اختيار داريد و محدوديت‌هاي اين فناوري برايتان مشكل‌ساز نيست، اين فناوري ارزش امتحان را دارد. در غير اين صورت بهتر است به سراغ ساير فناوري‌ها برويد.از طرف ديگر، امكان ميزباني VMWare Server توسط ويندوز سرور و لينوكس وجود دارد و از سيستم‌عامل‌هاي مهمان 32 و 64 بيتي پشتيباني مي‌كند. به‌علاوه، با استفاده از اين فناوري در ماشين‌هاي مجازي از قابليت SMP مجازي دوطرفه و پشتيباني دستگاه‌هاي پرسرعت USB2 نيز بهره‌مند مي‌شويد.
اين قابليت‌ها در فناوري مايكروسافت وجود ندارد. به هرحال نسخه VMWare Server 2.0 به‌صورت آزمايشي عرضه شده و به‌كارگيري آن براي فرآيند توليد توصيه نمي‌شود. با وجود اين‌كه مي‌توان نرم‌افزار VMWare Server 1.0 را به عنوان جايگزين فناوري اخير به‌كار گرفت، بايد توجه داشت نسخه 1.0 كارايي كمتري دارد. بنابراين توصيه ما استفاده از فناوري Xenserver v4 محصول شركت Citrix است. فناوري Xenserver به عنوان يك محصول هايپروايزر بدون نياز به سيستم‌عامل ميزبان يا هرنوع هزينه اضافي ديگر حداكثر كارايي را در اختيار مي‌گذارد. اين فناوري از سيستم‌عامل‌هاي مهمان 64 بيتي پشتيباني كرده و با وجود اين كه نسخه رايگان Express فقط قابليت اجراي همزمان چهار ماشين مجازي را دارد، قادر است اغلب نيازهاي شرکت‌هاي كوچك را تأمين كند. به علاوه، نصب و كار با فناوري Xenserver ساده است و آن را به انتخاب مناسبي براي شركت كوچك با سرمايه اندك تبديل مي‌كند.