مفهوم VPS
واژه VPS مخفف “سرور مجازی خصوصی” می باشد. VPS به یک سرور ایجاد شده توسط نرم افزار مجازی سازی مانند VMware اطلاق می شود. VPS یا سرور مجازی خصوصی دقیقا به مانند یک سرور فیزیکی عمل می کند، اما با این تفاوت که اینجا یک نمونه مجازی شده ای می باشد که در داخل یک سرور ایجاد شده است. یک سرور فیزیکی معمولی تنها چندین سرور خصوصی مجازی را می تواند بر روی خود هاست کند. یک VPS مبتنی بر ابر ممکن است بر روی سرورهای مختلفی میزبانی شود.
رایج ترین نوع VPS ها VPS های مخصوص میزبانی وب می باشند. بسیاری از شرکت های ارائه دهنده خدمات میزبانی وب ، سرویس میزبانی وب VPS را به عنوان راهکاری جایگزین برای میزبانی وب اشتراکی و یا میزبانی وب اختصاصی ارائه می دهند. یک VPS معمولا در حول دو محور اصلی مقدار منابع و قیمت قرار دارد. به مانند یک هاست میزبانی مشترک، VPS نیز ممکن است منابع یک سرور فیزیکی را با دیگر اکانتهای میزبانی اشتراکی به اشتراک بگذارد. علاوه بر اینکه یک VPS به مانند یک سرور اختصاصی بصورت سفارشی قابل تنظیم است بصورت کاملا اختصاصی و ایزوله شده از حسابهای دیگر می باشد.
هر دو مدل VPS های معمولی و ابری بصورت یکپارچه با استفاده از نرم افزار hypervisor مدیریت می شود. سروری که hypervisor را اجرا می کند، ماشین Host نامیده می شود و سرورهای VPS داخل آن ماشین های Guest-machine نامیده می شوند. نرم افزار hypervisor می تواند ماشین های مجازی را روشن و خاموش کند و منابع سیستمی مانند پردازنده، حافظه و ذخیره سازی دیسک را برای هر کدام از VPS ها تخصیص دهد.
سرورهای مجازی خصوصی یا همان VPS ها یکی از انتخاب های اصلی برای ارائه سرویسهای میزبانی وب می باشند بدلیل اینکه این سرورهای مجازی بسیاری از مزایای سرورهای اختصاصی با هزینه بسیار پایینتر ارائه می دهند. یکی از مزایای اصلی VPS ها مزیت مقیاس پذیری آسان آنها می باشد. از آنجا که هر VPS یک سرور مجازی شده است، پیکربندی آن را می توان براحتی و بصورت نرم افزاری به جای ارتقاء سخت افزاری ارتقا داد. با این حال، سرورهای اختصاصی اغلب عملکرد بهتری را ارائه می دهند چون تمام منابع سرور فیزیکی به یک سرور اختصاص داده می شوند.